Υπερκινητικότητα - διάσπαση προσοχής

Τι είναι η Υπερκινητικότητα;
Ο όρος αναφέρεται στην μεγάλη διάσπαση προσοχής και στην υπερδραστηριότητα. Τα υπερκινητικα παιδιά βρίσκονται διαρκώς σε υπερδιέγερση και κίνηση, προκαλούν μονίμως φασαρία και συνήθως παρουσιάζουν εξελικτικές ανωμαλίες,δηλαδή:
καθυστέρηση στην ομιλία αδεξιότητα στις κινήσεις
δυσκολία στην εκμάθηση ανάγνωσης αντιληπτικές ανεπάρκειες
δυσκολία στην κατανόηση των σχημάτων και μορφών αδυναμία προσανατολισμού στο χώρο.
Tα συμπτώματα ποικίλλουν ανάλογα με την ηλικία του ατόμου. Τα παιδιά 4-6 ετών:
τρέχουν από τη μια μεριά του δωματίου στην άλλη,
μιλούν συνέχεια,
βγαίνουν από το σπίτι τρέχοντας χωρίς να ειδοποιήσουν τους γονείς τους,
δεν κοιτούν αριστερά-δεξιά όταν περνούν τον δρόμο,
σπάζουν και χάνουν τα παιγνίδια τους,
ανεβαίνουν στα έπιπλα,
δεν κάθονται σ' ένα μέρος,
κουνούν συνέχεια τα πόδια τους,
πηδούν από τη μια ασχολία στην άλλη,
κοιμούνται αργά,
ξυπνούν νωρίς,
γενικά εξαντλούν παντελώς τους γονείς τους.
Όταν τα παιδιά αυτά πάνε σχολείο:
δεν μπορούν να εστιάσουν την προσοχή τους,
μοιάζουν αφηρημένα,
δεν ακούν τι λέει ο δάσκαλος,
σηκώνονται από τη θέση τους,
η προσοχή τους διασπάται με το παραμικρό,
δεν μπορούν να ολοκληρώσουν τα μαθήματα τους,
ξεχνούν τα βιβλία τους και τα μολύβια τους,
απαντούν στον δάσκαλο χωρίς να περιμένουν τη σειρά τους ή
χωρίς να ερωτηθούν,
διακόπτουν, δεν περιμένουν στη γραμμή για να μπουν στην τάξη,
δεν ακολουθούν τους κανόνες των παιγνιδιών όταν παίζουν
με τα άλλα παιδιά.
Τα συμπτώματα συνήθως είναι έντονα όταν το άτομο βρίσκεται σε μια ομάδα. Καθώς τα παιδιά ωριμάζουν, τα συμπτώματα γίνονται λιγότερο εμφανή, ώστε στην εφηβεία η όλη απροσεξία/υπερκινητικότητα/
παρορμητικότητα παρουσιάζεται συνήθως σαν εξωτερική και εσωτερική ανησυχία. Βέβαια, όλη αυτή η συμπτωματολογία επηρεάζει αρνητικά τη σχολική, κοινωνική και επαγγελματική λειτουργικότητα και απόδοση του ατόμου.
Η συχνότητα της διαταραχής υπολογίζεται στο 3% ως 5% στα παιδιά της σχολικής ηλικίας. Δεν υπάρχουν αρκετά στοιχεία για τη συχνότητα εμφάνισης στην εφηβεία και στην ενήλικη ζωή.
Η διαταραχή είναι πολύ πιο συχνή στα αγόρια απ' ότι στα κορίτσια.
Τρόποι βοήθειας των παιδιών με ελλειμματική προσοχή – υπερκινητικότητα.
Έχετε το ίδιο πρόγραμμα κάθε ημέρα, από το πρωινό ξύπνημα μέχρι το βραδινό ύπνο. Το πρόγραμμα πρέπει να περιλαμβάνει και τα καθήκοντα του μαθητή μέσα στο σπίτι αλλά και το χρόνο για παιχνίδι (και έξω από το σπίτι αλλά και μέσα στο σπίτι, όπως τα παιχνίδια στον υπολογιστή).
Έχετε το πρόγραμμα αναρτημένο κάπου μέσα στο σπίτι,
στο ψυγείο ή σε ένα πίνακα ανακοινώσεων στην κουζίνα.
Εάν μια αλλαγή προγράμματος πρέπει να γίνει, το κάνετε όσο το δυνατόν νωρίτερα.
Οργανώστε τα αναγκαία καθημερινά στοιχεία: Έχετε μια θέση για όλα και κρατήστε τα όλα στη θέση τους. Αυτό περιλαμβάνει τα ρούχα, τα σακίδια της πλάτης και τα πράγματα του σχολείου.
Οργανωθείτε μέσα από καθήκοντα και σημειώσεις:
Τονίστε την σημασία της καταγραφής των καθηκόντων και φέρτε στο σπίτι βιβλία.
Τα παιδιά με Διαταραχή ελλειματικής προσοχής-Υπερκινητικότητας χρειάζονται συνεπείς κανόνες που μπορούν να καταλάβουν και να ακολουθήσουν.
Εάν οι κανόνες ακολουθούνται, δώστε μικρές ανταμοιβές. Τα υπερκινητικά παιδιά λαμβάνουν συχνά κριτική και γι'αυτό την περιμένουν. Ψάξτε την καλή συμπεριφορά και εγκωμιάστε τη.
Διάφορες μελέτες βρήκαν ότι τα παιδιά με υπερκινητικότητα, με κυρίαρχο χαρακτηριστικό τη μειωμένη προσοχή είναι δυνατό να γίνονται αντιληπτά ως ντροπαλά ή ακοινώνητα από τους συνομηλίκους τους.
Η έρευνα επισημαίνει ότι η επιθετική συμπεριφορά αυτών των παιδιών μπορεί να παίζει ένα σημαντικό ρόλο στην απόρριψη εκ μέρους των συνομηλίκων.
Τα παιδιά με υπερκινητικότητα και άλλες διαταραχές εμφανίζονται να αντιμετωπίζουν σε μεγαλύτερο βαθμό την εξασθένηση των σχέσεων τους με του συνομηλίκους. Όσο νωρίτερα σημειωθούν οι δυσκολίες του παιδιού, τόσο πιο επιτυχής θα είναι η παρέμβαση.
Μολονότι οι ερευνητές δεν έχουν εξασφαλίσει οριστικές απαντήσεις, οι γονείς καθώς βοηθούν τα παιδιά τους να χτίσουν και να δυναμώσουν τις σχέσεις τους με τους συνομηλίκους, ας λάβουν υπόψη τους κάποια πράγματα:

• Την αναγνώριση της σημαντικότητας την υγιούς σχέσης για τα παιδιά. Αυτές οι σχέσεις μπορεί να γίνουν ακριβώς τόσο σημαντικές όσο οι βαθμοί για την σχολική επιτυχία.
• Διατηρήστε την επικοινωνία με ανθρώπους, οι οποίοι παίζουν σημαντικό ρόλο στη ζωή του παιδιού σας (όπως οι δάσκαλοι, οι σχολικοί σύμβουλοι, οι αρχηγοί των δραστηριοτήτων για μετά το σχολείο κλπ.). Να ενημερώνεστε για την κοινωνική ανάπτυξη του παιδιού σας στην κοινότητα και στους σχολικούς κανονισμούς ( το πόσο δηλ. κοινωνικοποιείται και προσαρμόζεται στους κανονισμούς).
• Εμπλέξτε το παιδί σας σε δραστηριότητες μαζί με άλλα παιδιά. Επικοινωνήστε με γονείς, προπονητές, με όσους ενήλικες έχουν σχέση είτε αν υπάρξει βελτίωση, είτε αν δημιουργηθεί κάποιο πρόβλημα.