Η ΚΟΥΚΛΑ ΤΟΥ ΚΟΥΚΛΟΘΕΑΤΡΟΥ

H KΟΥΚΛΑ ΤΟΥ ΚΟΥΚΛΟΘΕΑΤΡΟΥ.

Η κούκλα σε όποια μορφή υπάρχει στο νηπιαγωγείο, είναι ένα παιχνίδι.

 Ανάμεσα  στο παιδί και το παιχνίδι – κούκλα αναπτύσσεται έντονη συναισθηματική σχέση.

(οι κούκλες του μύθου του Αισώπου, ο τζίτζικας  και ο μέρμηγκας).

(κούκλα αρκουδάκι στο οποίο, με το άνοιγμα του κάτω μέρους, μπορούμε να βάλουμε το χέρι και να την κρατήσουμε).

Ο πιο γνωστός τύπος κούκλας είναι αυτός που φοριέται στο χέρι μας σαν γάντι. Το χέρι, καρπός και δάχτυλα, είναι το σώμα της κούκλας.

Άλλος τύπος κούκλας είναι εκείνος που ονομάζεται Marotte. Το κεφάλι της κούκλας είναι στερεωμένο σε ένα ξύλο. Αυτός ο τύπος κούκλας είναι και πιο κατάλληλος για τα μικρότερα παιδιά γιατί είναι λιγότερο επιδέξια σε λεπτότερες κινήσεις.

                       (κούκλα που φτιάχτηκε από πλαστικό πιάτο)

Ο εκπαιδευτικός μπορεί εύκολα να κατασκευάσει και αυτούς τους δύο τύπους κούκλας μόνος του ή ακόμη καλύτερα με την συνεργασία των παιδιών.

Απλά υλικά για την κατασκευή μιας κούκλας είναι:

Κάλτσες, κουτάλες, φρούτα και λαχανικά, τενεκεδάκια, μπουκάλια, χάρτινα κουτιά, χαρτοπολτό, κα.

                                (κούκλες από χαρτοσακούλες)

                                     (κούκλα από κάλτσα)

Ο Marcel Temporal έλεγε για την κούκλα του κουκλοθέατρου: η κούκλα σκέφτεται, δρα και μιλάει.

                          ( κούκλες από ρολό χαρτιού υγείας )

(οι κούκλες το μύθου, ο λαγός και η χελώνα )

Ασκεί μεγάλη γοητεία στη φαντασία των μικρών παιδιών και αποτελεί τρόπο έμμεσο για να περάσουμε μαθησιακά στοιχεία στους μικρούς μαθητές.